Als ik straks oud ben, ziek en zwak, en pijn verjaagt de
slaap, als onrust neemt van mij bezit, doe dan wat
onvermijdelijk is, en laat me gaan..... de laatste goede
daad. Beslis voor mij en wees niet laf. Past eigenliefde
bij de vriendschap die ik gaf, of uitstel.... tot het beter
past bij een verloren strijd? Ik ben niet bang tijdens
die laatste gang. Jij loopt niet weg: je kijkt me aan, je
noemt me bij mijn liefste naam en houdt me stevig
vast Vandaag voor het laatst groet ik je met mijn
hondenstaart..... wat jij liet doen, deed je voor mij: je
hebt me nog meer pijn bespaard, voor zinloos lijden
mij bewaard. Nee, ....huil nu niet. Een wijs besluit dat
werd gegrond op een oud en uniek verbond:
jij bent mijn baas en ik jouw hond.
Gedichtje
2024
